Allah (c.c) şöyle buyuruyor:
“Hüküm vermek sadece Allah'a aittir. Kendisinden başkasına değil, yalnızca O'na kulluk etmenizi emretmiştir. Dosdoğru olan din budur. Fakat insanların çoğu bunu bilmezler.” (Yusuf: 40)
Bu ayet, hüküm vermenin yalnızca yüce olan Allah (c.c)’a ait olduğunu apaçık gösteren bir ayettir. Niçin? Çünkü ayette geçen;
“Yalnızca O’na kulluk etmenizi emretmiştir” sözü ilk cümle olan;
“Hüküm vermek sadece Allah’a aittir” sözünü açıklamaktadır. Hükmü Allah (c.c)’a has kılmak ve Allah (c.c)’ın hükmüne muhakeme olmak bir ibadet olduğu ve ibadetlerin de sadece Allah (c.c)’a yapılması gerektiği için hüküm vermek de sadece Allah (c.c)’ın hakkı olmuştur ve bu konuda asla ortak kabul etmez.
Seyyid Kutub bu ayetin tefsirinde şöyle dedi:
“Kur’an’ın bu meseledeki açık ve ince sözü, ibadetin ne olduğunu çok dakik ve açık bir şekilde tayin ediyor. Buna göre, hüküm vermek Allah’a aittir, beşere düşen ise bu hükme boyun eğmektir. Dosdoğru din de işte budur. Bu sebeble insanlar sadece Allah (c.c)’ın hükmüne boyun eğmedikçe ve hüküm verme yetkisi sadece Allah’a ait olmadıkça Allah (c.c)’ın dini de söz konusu olmaz.
İnsanlar hayatla ilgili bir meselede veya hükümle ilgili bir konuda Allah (c.c)’tan başkasına boyun eğerse Allah’a ibadet etmiş olmazlar. Zira uluhiyyet tevhidi, rububiyyet tevhidini gerektirir. Rububiyyet tevhidi ise; hükmün sadece Allah (c.c)’a ait olması veya ibadetin sadece Allah (c.c)’a yapılmasıdır. Hüküm ve ibadet birbirine eş anlamlıdır ve bunlardan her biri diğerini gerektirir. İnsanların müslüman olup olmadıklarını belirleyen ibadet ise; insanların hüküm konusunda Allah (c.c)’a boyun eğmelerini veya hükmüne tabi olmalarını gerektirir. İşte Kur’ an’ın bu meseleyi çok kesin ve açık bir şekilde anlatması, her zaman ve herhangi bir yerdeki insanların müslüman olup olmadıklarına, Allah (c.c)’ın dininde olup olmadıklarına dair hükmü çözüme kavuşturmaktadır. Bu mesele herkesin dinde bilmesi gereken temel meselelerdendir.
Her kim, hayatın herhangi bir meselesinde Allah (c.c)’tan başkasının hükmüne boyun eğerse, o kimse müslüman değildir, Allah (c.c)ın dininde değildir. Ancak Allah (c.c)’ın hükmüne boyun eğen ve Allah (c.c)’ın hükümleri dışındaki bütün hükümleri reddeden kişi müslümandır ve Allah (c.c)’ın dinindedir. Bu gerçeği reddeden ve Allah’ın hükümlerine muhalif hükümler koyan kimseler, ancak toplumun adetlerinden etkilenen ve iç yenilgisine sahip kimselerdir. Oysa Allah (c.c)’ın dini apaçıktır!
“Hüküm vermek sadece Allah'a aittir. Kendisinden başkasına değil, yalnızca O'na kulluk etmenizi emretmiştir. Dosdoğru olan din budur.” ayeti, bu hükmün herkes tarafından bilinmesi için yeterlidir. Her kim bu konuda tartışmaya girerse, işte o kimse Allah (c.c)’ın dinindeki gerçekler konusunda tartışmaya girmiş olur.” (Fizilalil Kur’an c: 4 s: 1991)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder